Een korte
tekst over het werk voor de expositie van 18 mei
Door: Anke de Vries
Na 2 jaar INART zoek
ik een nieuwe weg. Heb ik me los gerukt van opgebouwde zekerheden, laat ik even
alles los om te kunnen ontdekken waar het nu werkelijk om gaat. De werken die
ik in mijn laatste expositie als collectief lid laat zien komen voort uit deze
gedachten.
Opnieuw zoek ik naar
die naakte basis van ons leven. Het verbeelden van een moment waar onze geest
even niets te vertellen heeft over het lichaam. Het moment waar alles wat je
ziet geen voorbedachte rade meer heeft, maar gewoon gebeurt. Met mijn drang om
te maken bevind ik me op het gladde ijs van het platte vlak. Laat ik de lijnen
ontstaan van uit gekleurde draden. Schilder ik met en zonder kwast, zijn naast
verf ook stoffen en draden mijn palet. In deze nog niet eerder getoonde werken
aanschouwt u mijn naakte kunstenaars geest.
24-02-2013
In de filosofie zoeken we naar de essentie van het leven, in de
wetenschap naar het begin om het ontstaan te kunnen verklaren. Deze zoektochten
en haar uitkomsten zijn fascinerend, maar mijn, zoektocht richt zich meer op het uiterlijk. Zonder
precies te weten waarom, trekt het leven onze menselijke aandacht. Het
uiterlijk dat door haar functie vorm heeft gekregen ervaren we toch niet alleen
als doelmatigheid. Op de een of andere manier ervaren we door er naar te kijken
ook zoiets als schoonheid of kwetsbaarheid.
In mijn sculpturen zoek ik zoiets als een “verrassend uiterlijk
van onbekende levensvormen”
Onze manier van kijken en de ervaring die daarbij gepaard kan
gaan ontstaat in mijn beleving ergens in ons onderbewustzijn. Het uiterlijk van
nog niet eerder aanschouwde levensvormen kan ons verrassen door dat we
schoonheid of lelijkheid zien. Soms zien we vertedering, kwetsbaarheid en humor
zonder een bewuste overdenking. En om eerlijk te zijn denk ik dat deze bewuste
overdenking dit gevoel nooit veroorzaken kan. Deze manier van kijken probeer ik
via mijn werk te prikkelen.
Maar ik maak geen nieuwe of bestaande levensvormen. Mijn
sculpturen refereren aan mijn eigen levens gedaante en dat wat deze onbewust
aan levens beelden heeft opgeslagen en verwekt. Misschien zoek ik in de
maakprocessen die deze beelden tot stand lieten komen dat stukje dat mij meer
inzicht geeft in mijzelf en dat wat ik in de wereld om mij heen ervaar.
Statement van Anke de Vries
Ooit zag ik de vorm van het pasgeboren lam en deze liet mij niet
meer los.
Zijn kwetsbaarheid en mijn associaties hebben zich met elkaar
vermengt.
Dat ene lam is het al lang niet meer en ik ben niet meer het
kind dat het ooit aanschouwde.
Het is gaan groeien……
Door verschillede materialen, kleuren en vormen groeit de gedachte
uit tot nieuwe beelden.
Stuk voor stuk zijn ze even ingehouden momenten net als het
moment dat, dat kind ooit,
dat pas geboren lam aanschouwde…..
Het rondhuppelen van een lam in de wei is vertederend, maar
ik vind het moment dat alles nog slijmerig, vies en kwetsbaar is fascinerend en
mooi. De kwetsbaarheid van het naakte, lange, lammenlichaam lijkt menselijk.
De relatie van de mens met zijn eigen natuur en die om hem
heen is complex. Vaak lijkt de mens het natuurlijke binnen en buiten zichzelf
te manipuleren en zich daarmee ten opzichte van al het andere natuurlijke te
onderscheiden. Maar wanneer we inzomen en kijken naar vormen, structuren en gedragingen
in ons lichaam dan, zien we meer gelijkenis dan verschillenen.
Ik onderzoek……
Mijn fascinatie voor zowel menselijke als dierlijke intieme,
kwetsbaarheid
Ik wil maken…, een mooie maar ook confronterende naakte
echtheid laten zien
Ik zoek….
Het ongrijpbare van een levend wezen.
Het inzicht in de continue groeiende en zichzelf vervormende
omgeving om mij heen.
Waar licht de grens tussen menselijk creëren en natuurlijk groeiende omgeving.
Met kleur, stof, klei, pur, siliconenkit en gebuikte voorwerpen
leg ik verbanden tussen de zichtbare, naakte werkelijkheid en de verborgen
wereld van mijn complexe gevoelens en emoties.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten